اوست نشسته در نظر،من به کجا نظر کنم؟

بوی ناب بهشت می دهند همه ی نام های قشنگ تو

می گذارمشان روی  دلم

گفته بودی الجبار...

یعنی کسی که جبران میکند همه ی شکستگی های دلت را

گفته بودی المصور

یعنی کسی که از نو میسازد همه ی آنچه را ویران شده است درون دلت

گفته بودی الشافی

یعنی کسی که شفا میدهد تمام زخم های عمیق را

هوای دلم سبک می شود با زمزمه ی نام های زیباست

نفس میکشم در هوای مهربانی های نابت...

و باز طبق معمول به اینجای داستان که میرسیم

کلی حسرت و افسوس در صدایم جمع میشود که چرا نمیشود یکبار بنشینم و با تو درباره خودت حرف بزنم

 فقط از تو بگویم

چرا اینقدر آرزو و تقاضا توی زندگی هست که نمیگذارد ذهنم راحت باشد موقع عبادت

چرا اینقدر بین  من و تو فاصله هست...خدای من...

میان ادعیه ی بی شمار شیخ عباس

زیارت تو به جانم عجیب می چسبد