قایــــــــــــــــــــــــــــــقـــران
نه به آبی ها دل خواهم بست، نه به دریاقایــــــــــــــــــــــــــــــقـــران
نه به آبی ها دل خواهم بست، نه به دریانذر کرده ام
یک روز که خوشحال تر بودم
بیایم و بنویسم که زندگی را باید با لذت خورد
که قایقران،قایقران نیست اگر تلاطم های دریا را تاب نیاورد
و با ذره طوفانی،بی خیال مقصد شود و قایقش را به دست امواج وحشی دریا بسپارد
یک روز که خوشحال تر بودم
می آیم و مینویسم که "این نیز بگذرد"
مثل همیشه که همه چیز گذشته است و آب از آسیاب تکان نخورده
یک روز که خوشحال تر بودم
یک نقاشی از پاییز میگذارم
که یادم بیایید زمستان تنها فصل زندگی نیست
زندگی پاییز هم دارد...پر از رنگ...از همه رنگ...
یک روز که خوشحال تر بودم
نذرم را ادا خواهم کرد
تا روزهایی مثل حالا که خستگی و ناتوانی لای دست و پایم پیچیده است
بخوانمشان و یادم بیایید که هیچ بهار و پاییزی بی زمستان مزه نمیدهد
گفت:
دعایمان با سقف گناهانمان برخورد میکند
و آن وقت
دلمان را خوش میکنیم
که صلاح نبوده...
+از دست دیگران به کناری گریختم
از دست خویش تن به کجا میتوان گریخت؟؟
+طاقت فرسودگی ام بیش نیست
در پی ویران شدن آنی ام
ویران شدن...آنی
ویران شدن...آنی
ویران شدن...آنی
که جان را فرش مادر میتوان کرد...
حــــر قرار بود بمیرد
اما
حب مادرمهربانتان شهیدش کرد
حسین جان...
ماهم به اندازه خودمان عاشق مادر عزیزتان هستیم...
و من چه بگویم از مقام مادر،آنگاه که پیامبر اکرم(ص) فرمودند:
اگر کسی به اندازه ریگ های پراکنده بیابان
و به عدد قطرات باران
در طول دنیا در خدمت مادر بایستد
نمی تواند حق یک روز را که مادر او را در شکمش حمل کرده است ادا کند.
و امام صادق (ع) فرمودند:
هر کس خنکای محبت مارا در قلبش احساس کرد
برای مادرش زیاد دعا کند
زیرا این شیرینی و گوارایی محبت ما را مرهون پاکدامنی مادرش است.
+مادرم؛من، هنوز هم وقتی که دست هایت را نوازش میکنم،
احساس میکنم تمام خاطرات خوب زندگی برایم تداعی میشود
به وسعت تمام مادرانه های دنیا دوستت دارم
وهمه ی همه ی همه ی... سعادت دنیا و آخرتم را در دستان دعای مادرانه ی شما میدانم...
+هر روز مادرم سر سجاده گفته است
خیلی مراقب دخترم باش یا حسین(ع)
بعدن نوشت: توصیه مطالعه
ناشنیده‌ها از «امام خامنه‌ای»(۱)
ناشنیده‌ها از «امام خامنه‌ای»(2)/"من در محاسبات نهایی، زن را قوی‌تر از مرد میدانم"
دو واحد درس مردم سالاری
میگه اصلن چطوره در کنار هیاهوها و گفتگوها و اخبار این روزها ورژن خاصی از باکلاس نمایی رو درپیش بگیریم که به این روش میگن نظر ندادن و پست نذاشتن درباره توافق نامه لوزان.
البته کار سختیه به خصوص برای ما ایرانی ها که بذات خدای کارشناسی و تحلیل مسائل بصورت آنی و در تمامی حوزه های تخصصی هستیم.
برای تمرین این ورژن باید به بقیه بگی:منتظرم ببینم موقع عمل چه اتفاقی میفته و هنوز برای نظر دادن زوده...حالا خلاصه منم ورژن باکلاس نمایی رو در پیش میگیرم اما عجالتا این نوشته ی جناب کمیل باقرزاده بسی به دلمان نشست:
واهــار (!)
واهارِدون مُبارِک بو
سال خِبی داربِدین
یَگ سَری جی بیخوسدین یاچَن دلِدون واکِرکو
مُن خا ذیقِم بَکِرد وَس بِیش به
چه کِرمین خوساری مین اِدی