محو است مرز آسمان و زمین در حریمتان

وقتی توی اوصاف بهشت می رسم به آنجاکه

"رضی الله عنهم و رضوا عنه"

یک حسرت خوبی جوانه میزند توی دلم

فکرمیکنم چه حس خوبی دارند بهشتی ها وقتی یقین دارند خدا از آن ها راضی است،و آن ها هم راضی و لبریز اند از آن همه نعمت بهشتی...

اصلن همه ی خوبی ها و نعمت های بهشتی هم که بهانه باشد

گفته اند:و رضوان  من الله اکبر...

---

حالم خوب میشود وقتی فکرمیکنم به اینکه اسمتان رضاست

به اینکه در مقام ارتضائید

و لابد اینکه راه رضایت خدا از رضایت شما میگذرد

و خدا به دست شماست که  خلایقش را راضی میکند

امام رضای مهربان خودم

راه بهشتی رضی الله عنهم و رضوا عنه از رضایت شما میگذرد

می شود از ما راضی باشید؟

---

بهترین با هم بودن هایمان

پیش شماست آقاجان

مهر دلمان

چقدر خواستنی است

در جوار رافت  شما

مهربانیتان هر بار بیش تر از پیش مولا جانم

بسم الله

سلام علیکم و رحمه الله

عارضم خدمت اون دسته از دوستانی که  گاها هنوز هم اینجا رفت و آمد میکنند که یه وقت فکر نکنید قایقران هم کانهو بخش عمده ای از وبلاگ ها به دیار باقی شتافته و نگارنده اینجا رو به مقصد سایر فضاهای مدرن مجاز آباد ترک کرده وا!

برای ما هیییچ جایی لذت وبلاگی نویسی را نداشته و نخواهد داشت و خلاصه اینکه اینجا واس ماست و اگرچه شاید کمتر از قبل اما بلاخره هستیم تا هستیم!

---

و اما بعد

برف و دیگر هیچ...

مثلن اینکه سرکار تو اتاق نشسته باشی و از پنجره اتاق شاهد همچین منظره ای باشی

بعد کودک درونت هر چند دقیقه یه بار هی بگه نجمه پاشو پاشو برو برف بازی الان برفا آب میشه وا.... و تازه به نشانه ی اعتراض  هی پاشم بکوبونه زمین که پس چرا معطلی؟؟

از اون طرف قسمت خود متشخص پندارانه ی مغزت (!)هم بگه نه دخترم بشین سر جات، اونجایی که میرفتی تو حیاطش بازی میکردی اسمش مدرسه بود اینجا بیمارستانه تو الان ینی بزرگ شدی

من: