دلم را چون اناری کاش یک شب دانه میکردی

و این روز ها چقدر دوست تر دارم این شعر سهراب را

"من اناری را میکنم دانه

زیر لب میگویم

خوب بود این مردم دانه های دلشان مثل  انار پیدا بود..."

اصلن فکرش را بکن، چقدر فوق العاده بود اگر

دل و متعلقاتش برایمان قابل کشف بود

آن وقت تکلیف آدم باخودش،تو، او و آنهای زندگی اش مشخص میشد

از صدق گفتار ها و رفتار ها خیالش راحت میشد

هرچه بود را دانه های دل می ریختند روی دایره

آن وقت تو میدانستی از ته دل، دلبسته ی کدام دلبستگی ها شوی

کدام را در آغوش بگیری و کدام را پس بزنی و دور شوی و فرار کنی!

به راستی که کشف حقیقت دانه های دل، فرآیندی است بس نفس گیر و دیوانه کننده

و حتی در پاره ای از موارد تهوع آور!

و تنها و تنها پناه میبرم به صاحب و خالق دانه های دل

از شر دل بیمار و بیمار دلی