ناگهان چقدر زود دیر میشود

پیامک داده بود:

جیرجیرک به خرس گفت: دوستت دارم.

خرس گفت: الان وقت خوابه. بعدن صحبت می‌کنیم.

خرس خوابید و نمی‌دونست عمر جیرجیرک فقط سه روزه...!

اول از بی مزگی پیامکش خنده ام گرفت

اما الان در آخرین روز تعطیلات

بعد از چند هفته ی شلوغ و پر رفت آمد،هفته های پر از با هم بودن

دارم فکر میکنم راستی خیلی چیزها هست که زود می‌گذرد

و ما دل خوش می‌کنیم به این باشد برای بعدها...

مثل کنار هم بودن های خانوادگی و فامیلی

دید و بازدیدهای تکراری عیدانه

مثل نجواهایی که گوشه دلمان برای هم پنهان کرده‌ایم

مثل مرور خاطرات شیرین کودکیمان

اصلا مثل همین جزوه های نخوانده ای که انتظار نوروز را میکشیدند

نوروز آمدو رفت و همچنان گوشه ی اتاقت تلنبار شده و منتظرت هستند

مثل بهار، رنگ‌ سبز و تازه جوانه‌ها، تازگی شکوفه‌ها و رگبارهای نابه‌هنگامش.

باید حواسم باشد. نباید از دست بروند. امسال نباید خیلی چیزها از دست برود؛

مثل عمری که معلوم نیست تا کی باشد.  

  

عکس نوشت:بی ربط، هویطوری دوست میداشتمش

پینوشت: 

۱.یعنی به مرحله ای رسیدم که ایمان پیدا کردم به این پست روزگار قدیم

(...فاجعه اون موقعیه که حرفات رو اشتباه میفهمه...)

واقعا چه جوری میشه که این جوری میشه؟؟!!  

۲.استاد من یعنی هر کسی یا هر چیزی که چشمم را باز کرد به خودم، به زندگی ام،به حقیقتم.

در حد کلامی،نگاهی، تلنگرانه ای...،حالاخواسته یا نا خواسته.

یعنی هر کس و چیزی که سر راه زندگیم قرار گرفت.

با این حساب آیا چیزی هست که نقش استاد را برایم نداشته باشد؟!

و من مدیونم به همه ی بودن هایشان و گاهی حتی نبودن ها!!