یاربیع الانام

گفت:

چیزی به سال نو نمانده

و ما بدهکاریم به یکدیگر

و به تمام"دوستت دارم" های نگفته ای که پشت دیوار غرورمان ماند.

و آن ها را بلعیدیم!

گفتم:

دوستت دارم های نگفته را میتوان فراموش کرد

میتوان سپرد به گنجینه ی هزاران حرف فروخورده

اما وای از وقتی که دوستت دارم هایمان را با صدایی بلند فریاد بزنیم

و بعد پشت دیوار غفلت روزمرگی هایمان فراموشش کنیم...

چیزی به سال نو نمانده

و ما به اندازه ی یکسال بدهکار تر شدیم به"او" و به خودمان... 

لابد مثل همه‌ی محرّم‌ها و صفرها که به ربیع ختم شدند،
لابد مثل همه‌ی آن اسفندها که با فروردین و اردیبهشت،عاقبت ‌به ‌خیرمیشوند
مثل همه‌ی زمستان‌هایی که با بهار...
این خزانِ روزگار هم تمام می‌شود
لابد تو می‌آیی،
عاقبتِ روزگار به تو ختم می‌شود؛ به‌خیر
لابد حالِ روزگارِ خوش می‌شود
خوش به حالِ روزگار 

بلاخره این قرن ِ زمستانی
به سر می‌رسد
و سر می‌رسد
آن که باید ...