طرحی ز موج بر دل طوفانی ام بکش

شب است

نشسته ام پشت پنجره و خیره مانده ام به این همه برف

ثانیه ها بی قرارم کرده اند.

نامت را در سکوت فریاد میکشم

احبنی احد اغنم ذلک من قلبه الا قبلته لنفسی و احببته حباً لا یتقدمه احد من خلقی

محبتی به تو نشان مـﻰدهم، چنان نوازشت خواهم کرد، و آرامشی خواهم بخشید و رسیدگی به تو خواهم کرد که اگر در تمام دنیا بگردی، جمیع خلایق من نمـﻰتوانند ذرﻩای از این محبت نسبت به تو داشته باشند!  

لبریز میشوم از یادت

غوغا میشود میان دلم

دلم چنان دریای طوفان زده ایست که تو را صدا میزند

و قلبم مثل قایقی شکسته با نام تو بالا و پایین میرود

در توانم نمیگنجد که حتی بتوانم قایقران قایقم باشم

زیرا به نمیدانم هایم،به تردید ها و دودلی هایم ایمان دارم

در طوفان ها دستگیرم باش 

پ.ن: دلتنگ شب برفی زیارت،دلتنگ نسیم جان بخش حرم