به سرم غیر هوای تو تمنایی نیست

مریض آمده اما شفا نمی‌خواهد
قسم به جان شما جز شما نمی‌خواهد

برای پیش تو بودن بهانه‌ای کافیست
بهشت لطف کریمان بها نمی‌خواهد

دلیل ناله‌ من یک نگاه محبوب است
وگرنه درد غلامان دوا نمی‌خواهد

فقیر آمدم و دلشکسته پرسیدم:
مگر که شاه خراسان گدا نمی‌خواهد؟

همین قدر که غباری بر آستان باشد
رواست حاجت عاشق، دعا نمی‌خواهد

تو آشنای خدایی، کدام رهگذری
در این جهان غریب، آشنا نمی‌خواهد؟

ببین به گوشه‌ی صحنت پناه آوردم
مگر کبوتر آواره جا نمی‌خواهد؟ 

 

می آیم تا بار دیگر در هوایتان بال و پر بزنم  

و نسیم جان بخش بارگاهتان را عمیق عمیق تنفس کنم 

باشد که مرحمی باشد برای روزهای نفس گیر