به مادرش گفته بود:

مادر من در الرمادی محاصره هستم و مهمات هم تموم کردیم

اگر بعد از یک ساعت زنگ نزدم حلالم کن و مواظب سجاد و زینب باش.

و مادرش جواب  داده بود:

خدا به همرات مادر، نگران بچه ها نباش، شهادت گوارای تو باد

---

در گوشی نوشت:

تلخ است این که قایقران باشی ،خیال برت داشته باشد که دلت را به دریا زده ای و به سمت بی نهایت در حرکتی

اما یک روز ، بی تفاوت از تعریف و تمجید هایی که  دیگران نثارت میکنند

چشم هایت را  به روی حقیقت  خودت باز کنی و ببینی کسی  شده ای که هرگز نخواشته ای باشی

یک آن حس میکنی آنچه باید باشد و می توانسته باشد نشده است

و تو  دیگر ذره ای تاب تفکر عاقلانه درباره گذشته و آینده ی خویش را هم نداری

و آنگاه ناباورانه، باور میکنی که تباه و مسخ و تمام شده ای

حالا دیگرنه حال پارو زدن داری

نه جرئت غرق شدن

و تنها مانده ای چشم انتظار کوسه ماهی ها