گاه نوشت(4)

محسن شیرازی سه‌شنبه 12 آذر‌ماه سال 1392 ساعت 08:30 ب.ظ

وَ کَمْ مِنْ مَکْرُوهٍ دَفَعْتَهُ وَ کَمْ مِنْ ثَنَاءٍ جَمِیلٍ لَسْتُ أَهْلاً لَهُ نَشَرْتَهُ‏

و چه بسیار ناپسندها که از من دور کردی و چه بسیار ثنای نیکو که من لایق ان نبودم و تو از من بر زبانها منتشر ساختی

راه نشین سه‌شنبه 12 آذر‌ماه سال 1392 ساعت 11:54 ب.ظ

خداییش من اینقد مهارت عکاسیتو تحسین نمیکردم، ترغیب میشدی این عکسو با مهر و امضا بذاری تو وبلاگ؟!!
روز به روز داری کشف تر میشی ها!! یه چندتا چشمشو نگه دار واسه بعد ( واسه بعدااا !!)
اون دیواره که به یه در چوبی ختم میشد هم بذار لذت ببریم...

خدایی اعتراف میکنم اثر تعریف های تو بود
اصلا اعتماد به نفسم رفت بالا یهو...
اصلا دارم ترغیب میشم برم یه دوربین درست حسابی بخرم برم تو کار عکاسی
شما شروع کن به جذب مشتری فعلا:)

!!! چهارشنبه 13 آذر‌ماه سال 1392 ساعت 10:31 ق.ظ

من متوجه نمیشم نظر اول چه ربطی به این عکس داره؟

البته بی ربط که نبود
اما خب مسئولین پاسخگو باشند لطفا...!!

محسن شیرازی چهارشنبه 13 آذر‌ماه سال 1392 ساعت 08:51 ب.ظ

آب ، عیب این درخت خشک رو پوشانده و تصویری سبز ازش به نمایش گذاشته
اون درخت خشک نماد ما آدمهاست
برای همین در دعای کمیل به خدای خودمون میگیم:

چه بسیار ثنای نیکو که من لایق آن نبودم و تو از من بر زبانها منتشر ساختی

پ.ن
اگر باز هم متوجه نشدید بفرمایید تا بیشتر توضیح بدم.