و من علمٍ لاینفع...

میگفت:"مصادیق علوم لاینفع که در تعقیبات نماز عصر از شرش به خدا پناه میریم همین درس های مزخرف دانشگاه است دیگر، واقعا هم باید از شرش به خدا پناه برد!! "

 به این صراحت حرفش را قبول نداشتم اما فکرم را بدجور مشغول کرده بود....

تا این که امروز به نکته ای برخورد کردم، خداوند در ابتدای سوره ی بقره به مسئله ای در رابطه با علم تاکید کرده است که از آن تعبیر به علم فراگیرشده است .خداوند وقتی این علم را در وجود انسان قرار داد برتری انسان را برملائکه اعلام کرد و به خاطر این برتری وامتیاز از همه ملکوتیان اقرار گرفت، علم و دانش امتیاز است تا جایی که فرشتگان در برابر انسان زانو می زنند و با جمله «أَنبِئْهُمْ بِأَسْمائِهِمْ فَلَمّا أَنْبَأَهُمْ» ملائکه و فرشتگان به عنوان شاگرد آدم تعیین می شوند.

از این آیه ی شریفه میتوان دریافت که علم به شدت مورد احترام پروردگار است زیرا علم وجهی است از وجود بی نهایت پروردگار  و به هر عالم و دانشمندی که عطا می شود در حقیقت باطن آن عالم افق تجلی نورالله می شود.

من و تو در  دانشگاه به سلاح علم مجهز می شویم اما اگر این سلاح دانش همراه با دین نباشد آن وقت است که به جای آنکه راه را نشانمان دهد خطرآفرین و لاینفع می شود.

به قول بزرگی میگفت: تمام انحرافات یا از جانب دین داران بی علم و دانش است یا از جانب دانشمندان بی دین

دانش اگر همراه با دین حقیقی باشد نتیجه آن میشود مثلا پروفسور حسابی ، ایشان اگرچه از شاگردان انیشتین بود اما با این حال در طول شبانه روز حداقل یک جزء قرآن می خواند ، یا مثلا اقبال لاهوری که مدت 12 سال در آکسفورد انگلستان تحصیل کرد و در طول اقامت در این کشور سالم و دین دار باقی ماند و توانست اسلامیون را متحد کرده و اساس پاکستان اسلامی را بنا گذارد.

بارالهی علم نافع و دینداری کامل را توامان نصیبمان کن...