به قصه های نگفته،که مانده درد شده...

آدم ها 

گاهی در زندگی ات می مانند 

گاهی در خاطره ات 

آن ها که در زندگی ات می مانند 

همسفر می شوند 

و آن ها که در خاطرت می مانند 

کوله پشتی تمام تجربیاتت برای سفر 

گاهی تلخ 

گاهی شیرین 

گاهی با یادشان لبخند میزنی 

گاهی یادشان لبخند از صورتت بر میدارد 

اما تو لبخند بزن 

به تلخ و شیرین خاطراتت حتی  

و هر روز با خودت مرور کن 

همه ی این ها باید اتفاق بیفتد 

تا تو بدانی 

آمدن را همه بلدند 

این ماندن است که 

هنر می خواهد....

  

آدم ها

بلاخره یک روزی،یک جایی

در یک لحظه تمام می شوند

نه که بمیرند؛

نه ...

این جوهر احساسشان است که بلاخره تمام می شود...