به هوای حرمت میگذرد ایامم

تلویزیون را روشن میکنی همه جا صحبت از صحن و سرای نورانی امام رئوفت، و خواهر کریمشان است،سیل جمعیت مشتاق و زائری که این روز ها را بهانه ای کرده اند برای زیارت گوشه ای از بهشت...  

کامپیوتر را روشن میکنی،این جا هم گرد عشق پاشیده اند،همه دم از زیارت میزنند؛ زیارت اربابمان حسین(ع)،کربلایی ها حلالیت می طلبند و دل های مشتاق با ندای یا حسین بدرقه اشان میکنند...  

گوشی موبایلت را برمیداری،عجب!این روز ها حتی پیامک ها هم دلت را هوایی میکند،"السلام علیک یا شمس الشموس،در حریم مولا دعاگویت هستم..."  

و تو مانده ای چه کنی با گلویی که هی بغض میکند،با دلی که هوای حرم آواره اش کرده و با چشمانی که هی خیس میشوند.

بغضت را قورت میدهی،چشمانت را کنترل میکنی اما با قلبت چه میکنی...؟! 

چقدر دلم میخواهد بیایم یک گوشه حرم بنشینم،زانو هایم را بغل کنم و ساعت ها چشم بدوزم به گنبد طلایتان  

 

پینوشت: یک حس خیلی خوب،یک حس خیلی دوست داشتنی،این که تاریخ تولد قمری ات مصادف باشد با روز تولد امام رئوفت،این که هرسال کلی ذوق کنی از این تقارن 

این که بروی دم خانه شان و بگویی:سلام آقا،تولدمان مبارک