برای مخاطبان خاص!

نفسم میگیرد از حضور در جامعه ای که همه خودشان را

سفید سفید سفید می بینند و مخالفانشان را سیاه سیاه سیاه.

حالم بد میشود از هم صحبتی با کسانی که خودشان را

جبهه ی حق مطلق می بینند و مخالفانشان را باطل مطلق.

متنفرم از آدم هایی که تهمت و دروغ را روشن گری میپندارند.

دین و دینداری را تنها ابزاری برای نقد دیگران میدانند

و فراموش میکنند دین قبل از هرچیز آمده است تا نقشه ی راهی باشد برای زندگی خودشان.

بیزارم از آدم های جنگ و انقلاب ندیده ای که فقط ادعای انقلابی بودن میکنند

و فکر میکنند آن ها تنها دلسوزان نظام اند.

نفسم میگیرد وقتی....  

پینوشت: صلاح کار کجا و من خراب کجا!